Baykuş türüne ait en eski fosil 58 milyon yıl öncesine ait olup kayda geçen en büyük baykuş fosili ie yaklaşık bir metre boyundadır.
Baykuşların en küçük türü elf baykuşlarıdır. Bunların boyu genellikle 12 cm civarındadır.
Baykuşların en büyük en büyük türü Avrasya kartal baykuşudur. Bunların kanat açıklığı 2 metreye kadar olabilir.
Dünyada 150’den fazla baykuş türü bulunmaktadır.
Baykuşlar pek çok kültürde bilgeliğin sembolü olmuştur.
Baykuşlar dişleri olmadığı için avlarını bütün olarak yutarlar.
Baykuşların gözleri son derece büyüktür. Gözleri genellikle bir insan güzünün 3 veya 4 katı kadardır.
Yaygın inanışın aksine baykuş başını tamamen geriye çeviremez. Başını her iki yöne 135 derece çevirebilir; böylece ileriye dönük görüşlerini ve hareketsiz gözlerini telafi eden toplam 270 derecelik bir görüş alanıyla kendi omuzlarının arkasına bakabilir.
Baykuşlardaki görme hücreleri özellikle retinanın üst kısmında yoğunlaşmıştır, bu nedenle baykuşlar altındaki şeyleri son derece net görünür. Bu onların yerde avlanmasına yardımcı olur. Baykuşlar güneş ışığında gözlerini yarıya kadar kapattıklarında gökyüzünü ve güneş ışığının bir kısmını engellerler.
Şaşırtıcı bir şekilde mavi rengi görebilen nadir kuşlardandırlar.
Baykuşlar göz kırpmak için üst göz kapağını düşürebilen yegane kuş türüdürler.
Diğer kuş türlerdeki 7 omurun aksine, baykuşlarda daha fazla esneklik sağlamak için 14 omur bulunur.
Baykuşun üç göz kapağı vardır: biri göz kırpmak için, biri uyumak için, diğeri ise gözü temiz ve sağlıklı tutmak içindir.
Baykuşlar ileri görüşlüdür ve gözlerine birkaç santimetre uzaklıktaki hiçbir şeyi net göremezler.
Pek çok baykuş türünün başlarında farklı boyutlarda ve farklı yükseklikte asimetrik kulaklar bulunur. Bu, onlara üstün bir işitme ve avın nerede olduğunu göremeseler de seslerini iki kulağıyla da eşit derecede belirleme yeteneği verir.
Kanı kafaya yönlendiren alternatif kan damarlarına, boyun hareketleri dolaşımı kestiğinde kanın beyne ve gözlere akışını sağlayan kan havuzlama sistemlerine ve koparıldığında kan damarını parçalamamaları için hava yastıklı damar kılıflarına sahiptirler. boyunları sol omuzlarının üzerinden bakacak şekilde 135 derece civarındadır.
Çoğu baykuş türünün dişileri erkeklerden daha büyük, daha ağır ve daha saldırgandır.
Baykuş göz rengi, aktivite alışkanlıklarına göre belirlenir: siyah ve turuncu gözlü baykuşların çoğu gececidir, sarı gözlü baykuşlar ise hem gündüz hem de gececi olabilir.
Baykuşlar zifiri karanlıkta göremezler ancak birçok baykuş avını göremese bile yakalayabilir.v
Baykuş kanatlarında, neredeyse fark edilmeden havada uçmalarını sağlayan yerleşik “susturucular” bulunur.
Baykuşun düzleştirilmiş yüzü, sesi kuşun kulaklarına yönlendirir. Bu da onların, insanların algılayamayacağı sesleri de duymasına yardımcı olur.
Baykuşların çoğu gecedir. Hassas retinaları parlak güneş ışığında yönünü şaşırma eğilimindedir, bu nedenle Baykuşlar mümkün olduğunca gündüz aktivitelerinden kaçınmayı tercih eder.
Amerikan baykuşlarının en küçüğü olan elf baykuşu, akrepleri yakalamakta, her birini kuyruğundan yakalayıp iğnesini koparmakta uzmanlaşmıştır.
Baykuşların, ağaçkakan ve papağanların ayak yapısına benzeyen, zygodactyl adı verilen bir ayak yapısı vardır. Bu, baykuşun avını veya dalı daha iyi kavramasını sağlar.
Baykuşların neredeyse tamamı standart şekilli ve beyaz renkli yumurtalar bırakırlar. Baykuşlar 1 – 3 gün arayla yumurtlarlar.
